14.08.12 – 15:24

-En yakınım dediğim bile unuttu beni; ne bok yicem ben şimdi?

Benim psikolojim bozuk arkadaş! Yani ben ki böyle en önemli  yerde bile kendime ağlayacak bi şeyler bulabilecek bi kızım. Kesinlikle özgüven sorunu değil, ondan da eminim. Şimdi benim aile bireylerinin arası pekiyi değil annem ve babam boşanma davalarında geziyor. Bende bildiğim ama kimseye anlatamadığım sırlarımı içime içme atıp duruyorum; ne kadar boktan bişi olduğunu sadece yaşayan bilir zaten. Böyle bu salakça şeyi yapa yapa o dertler benim içimde birikiyor. Onları dışarı atmanın tek yolu da ağlamak benim içim. Ve benim ağlamaya başlamam için minicik bir neden yeterli; mesela geçen gün bir dizi vardı benim çok beğendiğim ama sadece 1-2 bölümünü izlediğim. o dizi final yapacakmış; ben bunu duydum başladım göt gibi ağlamaya. Görsen sanki anamı babamı doğramışlar, böğüre böğüre ağlıyorum ve kendimi suçluyorum “belki ben de izleseydim düzenli olarak az kişi izlediğinden bitirmeyeceklerdi diziyi işte” diye. Annem soruyor “iyi misin Pamela neden böyle ağlıyorsun?” diye ben daha da bağırarak ağlıyorum bu sefer. Sonra bir anda susuyorum ve gülmeye başlıyorum, kalkıp çıkıyorum mekândan; bu kadar rezillik yeter diyerekten. Hiçbir arkadaşıma söylemedim böyle ruh hastası gibi ağlamaya meyilli olduğumu; biri dışında. Ben bundan “Jerry” diye bahsedeyim kendisi dolaylı yollardan ona aşık ta. Şimdi ben bu Jerry ile okulda bayağı yakındım; gerçi hala yakın sayılırız ama neyse. Okul bitti lisede ikimizde ayrı okullara gidecez ama hiç ayrılmıcaz hep telefon falan edicez dışarıda buluşcaz diyoruz. Sonra ne mi oldu bu orospu çocuğu beni ortada koydu kaçtı ibne kızın birinin yanına; bende her şeyi başkalarından duymaya çalışıyorum. Ben jerry’ i evinde oturuyor zannederken bunlar beraber fittness’ a falan gidiyorlarmış. Bende bu ibneyle bi daha konuşmayacağım diye kendi kendimi avutuyorum. Aradan 10 gün geçti –ve evet günleri bile saydım- bu beni arada bi hafta sonu bu beni aradı. “ay ne yapalım benim canım sıkıldı. Çarşamba ben size geleyim gezelim” falan dedi. Bende gönülsüzce tamam dedim. Kendimi sakin ve soğuk tutmaya çalışıyorum ama Salı akşamı oldu Jerry beni aradı. Benim vücut bildiğim 8 çiziyor olduğum yerde. Ben dedim yarın geliyor musun diye böyle soğuk bir tavırla konuşmaya çalışıyorum ama yok anam olmuyor vallahi; konuşuyorum kızla sonra telefon ahizesini kapayıp kıkır kıkır gülüyorum. Sonra bu demez mi “ya biz şu arkadaşla fitness’ a gittik te benim belim çok kötü ben gelemicem ama Cumartesi söz tamam mı?” dedi bende hiç bi cevap vermeden kapadım telefonu suratına. Ama nasıl kızıyorum kendime “bak kendine verdiğin sözü tutsaydın hiç konuşmayacaktınız sende hiç kırılmayacaktın” diye düşünüp bir yandan da usulca ağlıyorum. Neyse ben bir şekilde Cumaya kadar sabrettim akşam beni arasın diye bekliyorum. İki arada sıkıştım iyi mi düşüneyim kötümü diye. Ben hep beyni melek; kalbimi ise şeytan olarak görürüm. Melek hep gerçeği söyler sana ne kadar koysa da. Beynim diyor “bu gene bi’ şey bulacak ekecek seni ya da belki seni unutup hiç aramayacak seni. Bak demedi deme.” Her ne kadar beynime hak versem de kalbimi dinliyorum. “Yok, o unutmaz da ekmezde beni” diye iç sesimle tartışıyorum. Sonunda bu aradı beni; benim götüm başım ayrı oynuyor tabi. Dedi ki ”ya benim yarın dersim var 11’de ondan sonra da bipçi ile fitness’ a gidecem ama istersen sabah gezelim” ben apıştım kaldım olduğum yerde nasıl kızarıyorum sinirden! Beynimde ben kazandım diye böğürüp duruyor kafamın içinde. Ben zaten 10’ da uyanıyorum ve o da bunu çok iyi biliyor. Küfür ediyor sanki bana! Bildiğin daşşak geçiyor benle bu! Ben de “ben geç kalkarım zaten artık başka zaman” dedim tam konuşacakken de kapadım o telefonu suratına ama 10 kere arasa, 10 kere o telefonu suratına kapatıp onu delirtsem yetmez bana. İnşallah orada sizi bi güzel sikerler! hayatınız boyunca 70 kilodan aşağı inmek nasip olmasın size! Orada bütün paranızı alsınlar ama 1 kilo bile zayıflayamayın! Kaslı kaslı oğlanlar yanınızdan geçerken bıngıl bıngıl sizi görsünde suratlarındaki o tiksinç ifadeyi ağlaya ağlaya izleyin inşallah.!!  Hayal gücüm buraya kadar. benim yerime onlara beddua edenlere çok teşekkür ederim